Kendini Ödüllendirme Zamanı
Fazla az hayvan, kaplan kadar güçlü korku ve korku duygularını uyandırır. Yüzyıllar boyunca, davranışları efsanelere ilham verdi ve zaman zaman insanın diyetine dahil edilmesi mistikleri artırdı.
Kaplanlar yaşayan en büyük kedilerdir. Sibirya kaplanları en büyük ve en büyük ölçüde inşa edilmiş alttürler: rekor 384 kg (845 lb) ağırlığında bir erkekti.
Kafaka büyük kedilerinki gibi, kaplanın fiziği de büyük avları yakalamak ve öldürmek için uyarlamaları yansıtır. Geri uzuvları, zıplamaya adaptasyon olarak ön ayaklardan daha uzundur; ön ve omuzları güçlü bir şekilde kaslı – arka uzuvlardan çok daha fazla – ve ön ayaklar uzun, sivri ve geri çekilebilir pençelerle donatılmıştır, böylece temas kurulduktan sonra avını yakalayabilir ve tutabilirler. Kafatası kısaltılır, böylece güçlü çenelerin kesme etkisi artar. Ölümcül bir ısırık uzun, biraz düzleştirilmiş köpekler tarafından hızlı bir şekilde verilir.
Çita ve aslandan farklı olarak, kaplan açık habitatlarda bulunmaz. Niş, aslında orta derecede büyük avı orta derecede yoğun bir örtü içinde yaşayan büyük bir avcı ve yalnız pusu avcısının nişidir.
Tutsak kaplanlar
Kaplanın temel sosyal birimi anne ve gençtir. Bununla birlikte, kaplanlar hayvanat bahçesindeki çiftler veya gruplar halinde başarıyla korunmuştur ve vahşi hayvanlarda öldürülen yemler sırasında hayvanat bahçelerinde (normalde bir kadın ve genç, bazen bir erkek ve bir kadın) görülür. yüksek derecede sosyal hoşgörü. Kaplanın yaşadığı habitatın talepleri karmaşık bir toplumun gelişimini desteklemedi ve aksine, dağınık bir sosyal sistem görüyoruz. Bu düzenleme, dağınık avın yalnız veya küçük gruplar halinde olduğu esasen kapalı bir habitatta yiyecek bulma ve koruma görevi için çok uygundur. Bu koşullar altında, bir avcı işbirliği içinde avlanarak çok az kazanır, ancak yalnız avlayarak daha etkili bir şekilde işlev görebilir.
Güney Nepal’deki Royal Chitwan Ulusal Parkı’ndaki kaplanların uzun vadeli bir çalışmasında, radyo izleme teknikleri kullanılarak, erkeklerin ve kadınların olmayan ev aralıklarını işgal ettikleri bulundu. cinsiyetlerinin başkalarınınkilerle örtüşmemesi; kadınların ev menzili yaklaşık 20 km2 (8 mil kare) iken, erkekler çok daha büyüktü ve 60-100 km2 (23-40 mil kare) büyüklüğündeydi. Her yerleşik erkeğin menzili, birkaç dişinin menzilini içeriyordu. Geçici hayvanlar bazen bölge sakinleri arasında dolaşırlar, ama orada asla uzun süre kalmazlar. Buna karşılık, avın dağıldığı ve büyük mevsimsel hareketler gerçekleştirdiği Sovyet Uzak Şark’da, kaplanların yoğunluğu düşüktür, 100 km2 (40 mil kare) başına bir yetişkinden daha azdır.
Kaplanlar
Kaplanlar, kendi menzilleri üzerinde münhasır hakları korumak için çeşitli yöntemler kullanırlar. Annel bezlerden salgılarla karıştırılan idrar, yollar boyunca ağaçlara, çalılara ve kayalara püskürtülür ve çitler ve kalıntılar bölge genelinde göze çarpan yerlerde bırakılır. Çizikler panel olarak da kullanılabilir. Bu kimyasal ve görsel sinyaller, muhtemelen birbirlerini koku ile tanıyan komşu hayvanlara çok fazla bilgi iletir. Erkekler dişilerin üreme durumunu öğrenebilir ve davetsiz misafir hayvanların sakinlerinin varlığından haberdar edilmesi, böylece yalnız kaplanın kendisine bağlı olduğu için karşılayamadığı doğrudan fiziksel çatışma ve yaralanma olasılığını azaltması yiyecek almak için fiziksel sağlık. İşaretlemenin önemi, Nepal’in çalışmasında, evlerinin bir bölümünü ziyaret etmeyen kaplanların bu “meşgul” sinyalleri (gençlerin ölümü veya izolasyonu nedeniyle) yatırmaları için açık olduğu zaman açıkça görülüyordu. ) hayvan komşularının yararına üç ila dört hafta içinde alanı kaybetti. Bu, sınırların sürekli olarak araştırıldığını ve doğrulandığını ve bitişik plajları işgal eden kaplanların her birinin varlığının çok farkında olduklarını gösterir.
Bir ev alanının uzun süreli özel kullanımı, işgalciye önemli faydalar sağlar. Bir kadın için, bir bölgeye aşinalık önemlidir, çünkü gençleri yetiştirmek için avı belirli bir düzenlilikle öldürmelidir. Gençler küçük ve takip edemediğinde, küçük bir alanda yiyecek almalıdır, çünkü düzenli aralıklarla emzirmeye geri dönmelidir. Daha sonra, gençleri daha büyük ve hızlı bir şekilde büyüdüğünde, gençleri beslemek ve beslemek için yeterli avı bulabilmeli ve öldürebilmelidir.
Erkekler için bölgesel faydalar farklı görünmektedir; çatalları dişilerden üç veya dört kat daha büyük tutarlar, bu nedenle yiyecek muhtemelen kritik faktör değildir. Önemli olan dişilere erişim ve yavruların yazarlığı. Erkekler doğrudan gençleri yetiştirmekle ilgilenmezler. Aslanlar kadar kanıt olmamasına rağmen, erkek kaplanların yavruları öldürdüğü birkaç vaka bildirilmiştir. Bunlar genellikle bir erkeğin ev aralığının bir diğeri tarafından kazanılması ile ilişkilidir. Bir önceki erkeğin yavrularını öldürerek, gelen erkek yeni edinilen aralığında dişilerin ısıya girmesini ve yavrularını taşımasını sağlar.
İmtiyazlı yaşam alanlarında yaşayan kaplanlar açıklıklardan daha genç yaşar, böylece genellikle genç yetişkinler olmak üzere çok sayıda hayvan çevre üzerinde yaşar. Bu marjinal alanlarda sosyal organizasyonun net bir resmi yoktur, ancak aralıklar kesinlikle daha büyüktür ve muhtemelen örtüşmektedir ve başarılı bir üreme azdır.
Nüfusun bu çevresel kesimi önemlidir, çünkü üreme popülasyonunda genetik karışımı teşvik eder ve ortaya çıkabilecek boşlukları doldurmak için yeterli birey olmasını sağlar. Ne yazık ki, genellikle bu kaplanlar insanlarla çatışır, çünkü işgal ettikleri habitat çoğunlukla insanlar ve hayvanları tarafından ağır bir şekilde sömürülür.
Kaplan üremesi
Türsel olgunluğa 3-4 yaş arasında ulaşılır. Tropikal kaplanlar için her ay üreme faaliyeti kaydedilmiştir, kuzeyde ise üreme kış aylarıyla sınırlıdır. Bir dişi sadece birkaç gün alıcıdır ve çiftleşme iki günlük bir süre içinde 100 defaya kadar gerçekleşebilir. Her biri yaklaşık 1 kg (2,2 lb) ağırlığında üç ila dört yavru kör ve savunmasız doğarlar. Dişi onları tek başına yetiştirir ve yaklaşık sekiz hafta sonra, takip etmeye başlayacak kadar büyük olana kadar onları beslemek için “den” sitesine geri döner. Yavrular yaklaşık 18 aylık olana kadar anneleri için tamamen gıdaya bağımlı kalırlar ve annelerinin menzilini 2 ila 2.5 yaşına kadar kullanmaya devam edebilirler. Kendi evlerini aramak için dağılıyorlar.
Yaşamta kalan tüm alt türler tehlikede. Böyle çeşitli habitat türlerini kapsayan geniş coğrafi dağılımı, kaplanın uyarlanabilir bir tür olduğu yanılsamasını yaratır. Aslında, çok spesifik ekolojik gereksinimleri olan büyük, son derece uzmanlaşmış bir avcıdır ve örneğin leopardan çok daha az uyarlanabilir. Asya’nın çoğunda bir kez bulunduğunda, kaplanın mevcut dağılımı ve azalan sayıları, büyük toynaklı memeliler için uygun alanlar olarak, büyük av ve yeterli koruma ihtiyacının karşılanmasının giderek zorlaştığını göstermektedir vahşi ve bu nedenle kaplanlar tarımsal amaçlar için uygundur. Çoğu kaplan rezervi nispeten küçük, 1.000 km²’den (290 m²) az ve izole olduğundan, etkili nüfus boyutu küçüktür ve popülasyonlar arasında melezleme yoktur veya çok azdır.
Kaplanlar nadiren insan yiyen olurlar; aslında, normalde insanlarla temastan kaçınırlar. Bazı erkek yiyenler yaşlı veya engelli olabilir, ancak alışkanlığa giren birçok sağlıklı yetişkin kaplan vakası da vardır. Bu davranış bir kaza ile başlayabilir – öldürülen kişi ile biten ani bir yakın karşılaşma. Bazen bir kaplanın bir adamı nasıl öldüreceğini öğrenmesi için tek bir bölüm yeterlidir. Bir kaplanın bir sonraki adımı atıp atmayacağı ve kasıtlı bir insan yiyici olup olmayacağı duruma bağlı olabilir. Ayrıca, ilk insan cinayeti sırasında insanlarla “atıcı” karşılaşmaların birçok olayı caydırdığı da ileri sürülmektedir. Kafaka avın mevcudiyeti de bir faktör olabilir.
Avcılık tekniği
Kaplanlar yalnız avlanır, pusuda beklemekten daha sık av ararlar. Bir kişi avlanma gecesi boyunca genellikle 10 ila 20 km (6 ila 12 mil) seyahat eder. Kaplanlar avlarını kolayca yakalamaz – muhtemelen 10 veya 20 denemede sadece bir tane.
Ocağı bulduktan sonra, kaçan bir kaplan görüş kullanır. Kaplan, avına yaklaşmak için kapağı saklamak için mümkün olduğunca kullanır (1). Final yarışının başarılı olabilmesi için 20 km (66 ft) veya daha kısa sürede yaklaşması gerekir. Yaklaşım son derece dikkatli, kaplan her ayağı dikkatlice yere koyuyor ve durumu değerlendirmek için zaman zaman duruyor. Sap sırasında yarı çömelme veya çömelme olduğunu varsayar. Avın mesafesini ve konumunu kullandıktan sonra, kaplan toplanır ve aniden kurbanını (2) çöker ve ara mesafeyi birkaç sınır dahilinde kaplar. Temas kurulduğunda, yükün momentumu hayvanın ayaklarından düşmesine neden olabilir veya av uçuştaysa, dengesizse atmak için ön pençeli bir kayma kullanılabilir. Bir kaplanın saldırısı genellikle yandan veya arkadan yapılır; havaya fırlamaz ya da avından uzaktan yayılmaz. Avını pençeleriyle omuz, sırt veya boyun (3) etrafından alırken, kaplanın arka ayakları genellikle yerden ayrılmaz. Bu noktada, saldırıdan önce gerçekleşmemişse av sarsılır. Temas halinde veya kaplan kurbanı yere getirirken boğaz veya boyuna bir ısırık verilebilir (4).
Av, kaplanın yarısından daha ağır olduğunda, boğazın ısırması yaygın olarak kullanılır ve ölüm büyük olasılıkla boğulmadan kaynaklanır. Muhafaza, ölümden sonra birkaç dakika muhafaza edilebilir. Öldürülenler yoğun örtüden taşınır veya sürüklenir ve kaplanlar genellikle kıçtan beslenmeye başlar. Bir kaplanın gece boyunca 20 ila 35 kg (44 ila 77 lb) et tüketmesi nadir değildir, ancak birkaç gün boyunca tüketilen ortalama daha düşüktür, yaklaşık 15 ila 18 kg / gün (33 ila 40 lb) .
Kaplanlar katliamlarına yakın durur ve sadece deri ve kemikler kalana kadar istedikleri gibi beslemeye devam eder – Chitwan Ulusal Parkı’ndaki ortalama süre her katliamdan üç gündür. Havlayan geyik gibi küçük avlar, büyük sambar, geyik ve bizonun, birkaç kaplan (genellikle dişiler ve gençler) beslenmedikçe birkaç gün boyunca yiyecek sağladığı tek bir öğünde tüketilir. karkas.
Genç bir kaplan, yiyecek sağlamak için daha sık öldürmelidir – iki genç bir dişi için yaklaşık 5 ila 6 günde bir veya yılda 60 ila 70 hayvan. Bu, aynı bölgedeki bir kadın için bağımlı genç olmayan yılda 8 günde bir veya yılda 40 ila 50 kurban öldürmekle karşılaştırılır.
Bir kaplan yakalayabileceği her şeyi yiyor, ancak 50 ila 200 kg (110 ila 440 lb) ağırlığındaki en büyük tırnaklı hayvanlar (önde gelen yetişkinler, genç ve yaşlı hayvanlar) diyetlerinin büyük kısmını oluşturuyor. . Bu nedenle tipik av sambar, chital, bataklık geyiği, kızıl geyik, Rusa geyiği ve vahşi domuzlardır. Kaplanlar bazen gergedan ve fil buzağıları, manda, geyik, geyik ve gaurs gibi çok büyük avları yakalarlar. Birçok alanda, özellikle vahşi avlar tükendiğinde, tarımsal stok da kolayca alınır.
624 total views, 1 today
